Τρίτη 29 Απριλίου 2008

Σκατά



Εχθές όπως γυρνούσα σπίτι, πάτησα πάνω σε κάτι περιττώματα σκύλου και αυτό με έβαλε σε σκέψεις.

Ενώ κάποιος άλλος θα προσπερνούσε ενοχλημένος ένα τέτοιο συμβάν, εγώ ένιωθα πως μου είχε συμβεί κάτι πολύ σημαντικό, ένα γεγονός κοσμοϊστορικής αξίας, καθώς μου άνοιξε τα μάτια για το νεφελώδη τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το σύμπαν.

Γιατί να συμβεί σε μένα αυτό; Είναι σίγουρο πως πέρασαν και άλλοι άνθρωποι απ' το ίδιο σημείο, αλλά γιατί να είμαι εγώ αυτός που τα πάτησε; Θα μου πείτε, οι άλλοι δε περπατούν στο δρόμο χορεύοντας και τραγουδώντας το «Μάμπο» της Παπαρίζου χωρίς να προσέχουν που πατάνε, αλλά και πάλι, γιατί τραγουδούσα Παπαρίζου ενώ όλοι ξέρουν πως στο δρόμο τραγουδώ μόνο Τσιτσάνη;

Το μυαλό μου είχε απορροφηθεί σε τέτοια θεμελιώδη ερωτήματα και σκεπτόμενος ακατάπαυστα τη σχέση αιτίου αιτιατού που πιθανώς συνέδεε τη Παπαρίζου με το σκυλοκούραδο, έτρεξα γρήγορα σπίτι να καταγράψω τις σκέψεις μου.

«Ίουχ!! Τι μυρίζει έτσι;» ρώτησε η μητέρα μου μόλις μπήκα.
«Η ημιμάθειά σου» της απάντησα και περπάτησα προς το δωμάτιό μου πατώντας επίτηδες το καινούριο περσικό χαλί.

Στη γαλήνη και ησυχία του δωματίου μου κοίταξα προσεκτικά το παπούτσι μου και το πώς είχαν απλωθεί τα σκυλίσια υπολείμματα πάνω του. Δε μπορούσα παρά να είμαι σίγουρος πως η ίδια συμπαντική δύναμη που έστειλε στο Νεύτωνα το μήλο και έκανε τον κατά τ' άλλα σεμνότατο Αρχιμήδη (ή τον Αριστείδη;) να τρέχει γυμνός στους δρόμους φωνάζοντας «Εύρηκα! Εύρηκα!», προσπαθούσε να μου πει κάτι.

«Μίλα μου! Σ' ακούω» είπα στο παπούτσι μου και το κοίταξα ανυπόμονα.

Μετά από ώρες αυτοσυγκέντρωσης και απέλπιδες προσπάθειες να εναρμονίσω το εσωτερικό μου είναι με τις κοσμικές δυνάμεις, δεν είχα φτάσει πουθενά. Η αποκάλυψη που μου ήρθε εκείνη τη στιγμή είναι πώς δε πρέπει να πιέζουμε το σύμπαν να μας μιλήσει. Τα πράγματα γίνονται από μόνα τους και καμία δική μας επέμβαση δε μπορεί να προωθήσει τις εξελίξεις στον έξω κόσμο. Με κατέλαβε ένας πεσιμισμός και κουκουλώθηκα κάτω απ' τα σκεπάσματα του κρεβατιού μου απελπισμένος. Όταν το σύμπαν αποφάσιζε να μου μιλήσει, θα ήξερε πού να με βρει.

Το σύμπαν κράτησε κλειστά τα χαρτιά του για τρεις μέρες, δύο ώρες και σαρανταπέντε λεπτά. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, όπως προσπαθούσα να ξεφύγω απ' τα χέρια της μάνας μου που βιαίως επιχειρούσε να με ξεκουκουλώσει απ' τη θαλπωρή της κουβέρτας μου, έπεσα στο πάτωμα και είδα κάτι γυαλιστερό κάτω απ' το κρεβάτι μου. Μου κόπηκε η ανάσα. Άπλωσα το χέρι μου και το έπιασα.

Ήταν το ασημένιο γοβάκι της κούκλας που με συνόδευε τα πρώτα 17 χρόνια της ζωής μου σε κάθε μου βήμα. Νόμιζα πως είχε χαθεί για πάντα, αλλά να που το σύμπαν είχε κατασκευάσει αυτή την ανορθόδοξη αλληλουχία γεγονόταν, αυτή την ανέλπιστη αιτοκρατική αλυσίδα για να μας ξαναφέρει κοντά. Συγκινημένος την έπιασα με τα δύο μου χέρια και τη σήκωσα ψηλά στον αέρα όπως ο Μουφάσα σήκωνε το μικρό Σίμπα στο Lion King και τραγούδησα ένα παραδοσιακό αφρικανικό τραγούδι ενώ οι ακτίνες του ήλιου που έμπαιναν απ' τη μπαλκονόπορτα ζέσταιναν γλυκά εμένα και τη γόβα, υπενθυμίζοντάς μου πως το σύμπαν μας αγαπά.





(Next Time: Είμαι Φάρσα!)
revqueer@yahoo.com

23 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το παπούτσι τι μάρκα ήτανε?
Το ενδεχόμενο να καθαρίσεις τα σκατά δεν το σκέφτηκες αχαϊρευτε!!!!Μα και συ παιδάκι μου..Παπαρίζου?Μάμπο? για αυτο σε τιμώρησε ο θεούλης.Και να κάνεις και ενα τάμα που δεν έχουμε και ελέφαντες αδέσποτους...χαχαχαχα
ΌΡΓΙΟ Ε ΟΡΓΙΟ!!!! ΦΙΛΆΚΙΑ ΜΙΚΡΈ ΜΟΥ!!!

b|a|s|n\i/a είπε...

να τραγουδάς και μπέλου. έτσι για να αφήνεις μερικές υποψίες. πάλι καλά που δεν συνέπεσε και με το μπλοκοπαίγνιο των παπουτσίων. λολ

Ανώνυμος είπε...

Χαχαχαχα!
Τελικά τα περιττώματα τα καθάρισες; Ή μήπως έβαλες έτσι το παπούτσι σε καμιά βιτρίνα (ξέρεις, από αυτές που έχουν και τα μουσεία) μαζί με το γοβάκι κι ένα ταμπελάκι που να λέει "η αφύπνιση του σύμπαντος";!! :-Ρ ΛΟΛ
Η Θεία Ντόνα πάντως έχει δίκιο...Το Μάμπο τα 'φαγε τα ψωμιά του... Καλομοίρα μόνο πλέον, που είναι και επίκαιρη! :-)

Φιλάκια!!!

g for george είπε...

Σκατά τα 'κανες!

Hfaistiwnas είπε...

Kαι όλα αυτά απο ένα σκυλοκούραδο; Εγώ πυ πατάω κάθε μέρα κουτσουλιές πότε θα γίνω Αρχιμήδης;;; η έστω Αριστοτέλης;
Αυτό με τη γόβα...
το σκατένιο παπούτσι έγινε γόβα;
Φιλιά!

Κώστας είπε...

xaxaxaxaxaxaxaxaxaxa

απλό αλλά πολύ αστείο ποστ!

υγ: Όπως λέει και η Ράνια στους s1ngles, ΣΚΑΤΑ ΣΚΑΤΑ ΣΚΑΤΑ!

alienlover είπε...

εκτός από το σύμπαν, με αυτό το βίντεο που έβαλες,σε αγαπώ κι εγώ!

Ανώνυμος είπε...

merd! τελικα το συμπαν μας αγαπα???

[οχι δεν γνωριζω γαλλικα περα απο 5βασικες λεξουλες...]

καλημερα R. :-)

xomeritis είπε...

Άξιον εστί το κάμα που κλωσάει
στο γιοφύρι από κάτω τα ωραία κοτρόνια
τα σκατά των παιδιών με την πράσινη μύγα
ένα πέλαγος βράζοντας και δίχως τέλος

Παπαρίζου εσύ, Ελύτη εγώ...

Ανώνυμος είπε...

Σκατῶστε, σκατῶστε με,
στὸν κῶλο σας σηκῶστε με.

Ἔλεος :Ρ

musicbug είπε...

To oti eftiakses olokliri istoria ksekinontas apo ena "skato", mono esy tha mporouses na to kaneis:-)

Jimmy Rose είπε...

δεν είναι υπέροχος ο τρόπος που λειτουργεί το σύμπαν;
Μέσα από την ατυχία έρχεται το θετικό...
Και εγώ θα χαιρόμουν αν έβρισκα κάτι τόσο αγαπημένο από τα παιδικά μου χρόνια, ιδίως με τον τρόπο που συνέβη σε εσένα....
Καλημέρα.

tovenito είπε...

με συγκίνησε με έναν ιδιαίτερο τρόπο το κείμενο γιατί πίσω από τις λέξεις διέκρινα ένα ανήσυχο πνεύμα που ξέρει να αναζητεί τις βαθύτερες αιτίες των γεγονότων και να βρίσκει με μια σύγχρονη μαιευτική μέθοδο, ως άλλος σύγχρονος σωκράτης, αντικειμενικές αλήθειες. απλά στέκομαι και προσκυνώ!

turigr είπε...

Όποιος τη νύχτα περπατεί, λάσπες και σκατά πατεί! Έτσι δε λέει ο σοφός λαός; Κάτι ξέρει!

KitsosMitsos είπε...

Απ'τα σκατά στην αγάπη του σύμπαντος. Ω τι κόσμος μπαμπά!
Καλησπέρα.

hnioxos είπε...

Λοιπόν εσένα τουλάχιστον σου μίλησε το σύμπαν με το σκυλοκούραδο που πάτησες. Εμένα πάλι γιατί ποτέ δε μου μιλάει; ε; Με τις τόσες φορές που έχω πατήσει σκατά θα έπρεπε να έχουμε κάτι σαν ανοικτή γραμμή Πεντάγωνο καλεί Μόσχα ένα πράμα... Απαπαπα

Υ.Γ. Το περσικό χαλί πώς καθάρισε;

hourglass είπε...

Τυχερέ, είχες τη σταχτοπούτα σε κούκλα! Φαντάζομαι ένιωσες πρίγκηπας μετά που της το φόρεσες? lol

cobden είπε...

:))) Xρόνια πολλά!

Mirela είπε...

Καλέ τι περιγραφικότητα και αυτή με το σκυλοκούραδο πάνω στο χαλί...?!??!

Με αήδιασες νυχτιάτικα τη ρουφιάνα!

Aviator είπε...

Πρόσεξε γιατί έχω και γω σκυλάκι και αν το φέρω στο Scape δεν ξέρεις τι θα γίνει...

Το κλιπ πού το θυμήθηκες? Αγαπημένη ταινία.

Καλό μήνα!

Είδωλο είπε...

α...
Συγνωμη που θα στο χαλασω αλλα και παλι 2ος ερχεσαι
Χαζη νομιζες οτι ηταν η Μαιρη Λιντα που Φωναζε συνεχεια Χιωτη Μαμπο?

Δε ξερω αν εχεις προσεξει η οχι αλλα παντοτε ειχε τις καλυτερες γοβες το Μαιρακι.

revqueer είπε...

Aunt Donna: Ελέφαντες αδέσποτους; Χιχιχιχι! τρομάζω στην ιδέα!

basnia: Μπέλου; Λές ε;

Alexis: Περιμένω προτάσεις από κορυφαία μουσεία για το παπούτσι.

G4George: ;-)

Ηφαιστίωνας: Μην απογοητεύεσαι! Περίμενε και το σύμπαν θα σου μιλήσει!

Κώστας: :-)

Alienlover: I love you tooooo!

Lenaki: Κι όμως ναι! Φιλιάαααααα!

Xomeritis: Ο καθένας στο τομέα του!

GordonGr: Για κάποιο λόγο το πολυτονικό το κάνει πιο τρομακτικό!

Musicbug: Έχω τέτοια ταλέντα!

Jimmy: Στο εύχομαι Jimmy μου!

Tovene: Σύγχορονος Σωκράτης; I like that!

TuriGr: Πολύ σοφό!

Kitsosmitsos: Έτσι είναι ο κόσμος! Γεμάτος εκπλήξεις!

Ηνίοχος: Υπομονή! Όλα θα γίνουν!

Hourglass: ...ή πριγκίπισσα.

Cobden: Επίσης!

Mirela: Ωχ σόρρυ ρε!

Aviator: Το σύμπαν θα μου το φέρει μόνο του αν χρειαστεί!

Εξ-ουρανού: Το Μαιράκι ήταν πάντα είδωλό μου!

Strahd είπε...

Πολύ σκατό έχει πέσει τελευταία... Πάντως το circle of life είναι τρομερό!!